Samen kun je het onmogelijke mogelijk maken

Van aannemers en woonarkbewoners tot militairen met Chinookhelikopters: tijdens de calamiteit met de overlaat die begin dit jaar plaatsvond bij het Maastrichtse Bosscherveld, werkte projectmanager Peter Brand van Paans Van Oord samen met wel heel uitzonderlijke partners. “Als iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, kun je het onmogelijke mogelijk maken.”

Als projectmanager heeft Peter Brand bij Paans Van Oord regelmatig met uitdagende opdrachten te maken. Tijdens de calamiteit met de overlaat die begin dit jaar plaatsvond bij het Maastrichtse Bosscherveld, werkte Brand echter samen met heel uitzonderlijke partners. “Als iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, kun je het onmogelijke mogelijk maken.”

Terwijl heel Nederland nog aan het nagenieten was van de jaarwisseling, ontving Brand op woensdagmiddag 3 januari de eerste signalen dat de overlaat bij Bosscherveld beschadigd raakte. “De overlaat, van zo’n 120 meter breed, was in het midden door de stroming gaan eroderen waardoor een gat was ontstaan. Omdat die niet vanaf de wal te repareren was, werden wij die middag gebeld of we in drijvend materieel konden voorzien.” Dat lukte, al moest het kraanschip in verband met een stremming op de Maas vanwege de hoge waterstanden een flinke omweg maken via België naar Maastricht. “Dat was een tocht van 24 uur fulltime varen.” Woensdagavond was er een overleg waarin Brand samen met Rijkswaterstaat, Mourik Infra en ontwerper Boorsma een plan van aanpak opstelde. “De schade ontwikkelde zich ’s nachts echter fors door en daarbovenop brak een woonboot los die door de overlaat heen schoot en een brug zwaar beschadigde. “Bij daglicht zagen we dat de schade fors was toegenomen en kwam ik al snel tot de conclusie dat de overlaat door de stroming niet meer met het kraanschip bereikbaar was.”

Nooddam en Chinooks

In overleg met de overige partners werden meerdere scenario’s verkend; de meest kansrijke bleek een breuksteendam stroomopwaarts van de overlaat. Daarvoor moesten eerst nog leveranciers en transporteurs benaderd worden om tijdens de vakantie mensen en serieuze hoeveelheden materialen te leveren. “Vanwege de zwaar beschadigde brug kon maar een kant van het werk bereikt worden. Dus werd Defensie ingezet om een noodveer in te richten.” Toen het materiaal was overgebracht, kon vanaf beide oevers begonnen worden met de aanleg van de nooddam.

“We wisten dat het dichten van het sluitgat van de nooddam het meest kritisch zou worden”, legt Brand uit. “Op het laatst zou de stroomsnelheid oplopen tot boven de 20 kilometer per uur. Dan heb je hele grove stenen nodig voor de stabiliteit.” Daarvoor werd de noodvoorraad van de Deltawerken op Neeltje Jans aangesproken. “Die hebben een voorraad stenen liggen van 1.000 tot 3.000 kilo per steen. Van Rijkswaterstaat mochten we daar een deel van gebruiken.” Met vrachtwagens werd 1.200 ton steen naar Bosscherveld gebracht. Op zondag werd een bodembescherming van filternetten in en achter het sluitgat aangebracht, waarna op maandag het sluitgat daadwerkelijk gesloten werd. “Daarvoor hadden we meer materiaal nodig dan vooraf ingeschat.” De nooddam was ontworpen met een kruinbreedte van vier meter, maar maandagavond eindigden we met een kruinbreedte van krap 2 meter. Dus was ook de dinsdag nodig om het sluitgat meer body te geven en echt stabiel te krijgen. Datzelfde weekend werden in het gat van de beschadigde overlaat door Paans van Oord geleverde filternetten met breuksteen aangebracht door Chinookhelikopters van Defensie.

Next-level calamiteit

Al heeft Brand inmiddels heel wat calamiteiten meegemaakt, deze bij Maastricht was er wel eentje van de categorie ‘next-level’. “De samenwerking tussen alle partijen onderling was echt bijzonder”, benadrukt hij nogmaals. “Rijkswaterstaat, Defensie, andere aannemers, veiligheidsregio’s, crisisteams, woonarkbewoners; iedereen dacht mee. Er was een unaniem besef dat het probleem opgelost moest worden door de schouders eronder te zetten.

Na een lang weekend van bijna dag en nacht werken was de situatie eindelijk onder controle. Ook al moesten Brand en de andere partners zich gedurende het proces regelmatig herpakken, is de situatie steeds onder controle geweest door elke keer een stap vooruit te denken. “Ik ben trots op het feit dat het ons met elkaar gelukt is. Het heeft zoveel inspanning van zoveel verschillende mensen gekost en het is onvoorstelbaar wat in die korte tijd door alle partijen gepresteerd is. Maar samen hebben we het mogelijk gemaakt en daar ben ik erg dankbaar voor.”

Eén moment staat Brand nog helder bij. “Toen zaterdagochtend onze grootste kraan op het noodveer van Defensie stond en de Chinooks overvlogen zei ik tegen mijn collega: we gaan hier even twee minuten van genieten, want dit maken we nooit meer mee.”

Meer informatie: www.PaansVanOord.com